Jacek Komuda to autor, którego nazwisko od lat kojarzy się z barwną, krwawą i autentyczną prozą historyczną, osadzoną w realiach Rzeczypospolitej szlacheckiej. Jednak w „Galeonach wojny” Komuda opuszcza na moment kresowe stepy i szlacheckie zajazdy, by zabrać czytelnika na wzburzone wody Bałtyku czasów Zygmunta III Wazy. To marynistyczna powieść historyczna, która – choć nawiązuje do klasyki literatury płaszcza i szpady – wnosi do niej świeżość, brutalność i realizm, jakiego próżno szukać u Sienkiewicza czy Meissnera.

Akcja powieści koncentruje się wokół postaci Arendta Dickmanna, historycznego admirała polskiej floty, który staje na czele załogi mającej przełamać szwedzką blokadę Gdańska. Kulminacją opowieści jest słynna bitwa pod Oliwą z 28 listopada 1627 roku – jedno z nielicznych, ale spektakularnych zwycięstw polskiej marynarki wojennej. Komuda nie ogranicza się jednak do suchej rekonstrukcji wydarzeń – wprowadza również wątek tajemniczego Lewiatana, bestii mordującej załogi kupieckich statków, co dodaje historii nutę fantastyki i grozy, choć nie dominuje ona nad warstwą historyczną. Obok Dickmanna ważną rolę odgrywa Marek Jakimowski – autentyczna postać, szlachcic równie biegły w jeździe konnej, jak i w marynarce. To właśnie Jakimowski, łączący świat kresów z morską przygodą, staje się pomostem między dotychczasową twórczością Komudy a nowym, marynistycznym kierunkiem.

Wielkim atutem książki jest klimat – surowość Bałtyku, groza morskich bitew, zapach prochu i krwi, odcięte kończyny i szalejące sztormy. Komuda nie szczędzi czytelnikowi brutalnych opisów walki, dzięki czemu bitwy mrożą krew w żyłach, a czytelnik niemal czuje wiatr i sól na twarzy. Język powieści to mieszanka marynistycznej terminologii i staropolszczyzny. Komuda z upodobaniem używa archaizmów, które jednak – w przeciwieństwie do wielu innych autorów – nie rażą sztucznością, lecz budują autentyczny klimat epoki. Dialogi są pełnokrwiste, a opisy szczegółowe, choć niekiedy przesycone specjalistycznym słownictwem, co może sprawić trudność czytelnikom nieobeznanym z marynistyką.

Komuda jest zawodowym historykiem i miłośnikiem rekonstrukcji historycznych, co wyraźnie widać w jego twórczości. „Galeony wojny” imponują dbałością o detale – zarówno w opisie uzbrojenia, taktyki morskiej, jak i codziennego życia na pokładzie XVII-wiecznego okrętu. Pozycja jest trochę przewidywalna i pewnie nie każdy będzie chciał do niej wracać. Jednak dla miłośników historii, marynistyki i przygody to pozycja obowiązkowa, która zapełnia lukę w polskiej literaturze historycznej, pokazując, że Rzeczpospolita to nie tylko kontusz, szabla i zjazdy szlachty, ale również odwaga i determinacja na morzu.

„Galeony wojny” Jacka Komudy to solidna, barwna i dynamiczna powieść marynistyczna, osadzona w fascynującym, choć rzadko opisywanym okresie polskiej historii. To lektura dla tych, którzy cenią sobie autentyczność, historyczną rzetelność i mocne wrażenia. Komuda udowadnia, że polska flota i jej bohaterowie zasługują na miejsce w literaturze nie mniejsze niż husaria czy kozacy.

Pozycja dla miłośników historii, marynistyki, fanów Komudy oraz wszystkich, którzy chcą odkryć mniej znane karty dziejów Rzeczypospolitej. Jeśli szukasz literatury, która łączy przygodę, realizm i historyczną pasję – „Galeony wojny” będą strzałem w dziesiątkę. Fajna pozycja do przeczytania w zimowe wieczory, choć nie jest to książka do której wielu będzie chciało wrócić jeszcze raz.