W każde z siedmiu wielkich sztormowych mórz
Wychodziłem, bo zmuszał mnie los.
Każdy w porcie usłyszeć ode mnie mógł:
- "Nigdy więcej morza już!"

Mam dziewczynę, słodką Mary Doyle,
Dom swój również ma na Green Horn.
Sercem duszą pragnie zatrzymać mnie,
Bym na morze nie zwiał jej.

Życiem szczur lądowy kieruje sam,
Chce, zostanie lub pójdzie w dal,
Ale kiedy morze wejdzie ci w krew,
Gdy zawoła - pójdziesz wnet.